ΗΜΕΡΙΔΑ ΣΕΠ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΡΙΟ ΣΤΗ ΝΜΥΚΟΝΟ

http://mykonosngo.blogspot.gr/2012/12/blog-post_23.html

Ιδέ ο δάσκαλος

Ιδέ ο δάσκαλος – Απόσπασμα από «Τα Ελληνικά» του Δημήτρη Λιαντίνη

Βιβλία, Κοινωνία Υποβολή σχολίων

Δεκ 082012

«Όταν δεν υπάρχει γύρω μας τίποτα το αληθινό, πώς να υποψιαστούμε ότι όλα είναι ψεύτικα;»
~ Δημήτρης Λιαντίνης

Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση θα ήταν, δε θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος, αλλά δε θα υπήρχε η ιστορία. Και στο βασίλειο των ζωντανών ήχων θα άκουγε κανείς την κραυγή, τα χουγιαχτά, τα συνθήματα. Δε θα άκουγε όμως ούτε θά ‘βλεπε τη φωνή, τα γράμματα της γραφής, τις συμφωνίες και τους χορούς.

Γιατί; Απλά, γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου. Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις. Επεξεργάζεται το πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο. Η δουλειά του δάσκαλου είναι ο αθέρας της βυρσοδεψίας. Και στο τέλος-τέλος ο δάσκαλος θωπεύει και μαλάζει έτσι το σώμα και την ψuχή μας, ώστε από τη στέρησή μας αποστάζεται το κλάμα, και από την πλησμονή κορφολογιέται το γέλιο μας…

Χωρίς το δάσκαλο ο λόγος θα σάπιζε άχρηστος μέσα στο έλος του κρανίου μας. Όπως σαπίζει άχρηστο το τραίνο που ρεμίζαρε για πάντα στο σταθμό… Και όπως σκεβρώνει άφτουρη η νύφη που έμεινε αγεώργητη από τον άντρα. Ο ιερός τρόμος της παρθενίας της σιγά-σιγά κακοβολεί, ωσόπου στο τέλος γίνεται ένα τεφρό δίχτυ αράχνης.

Μ’ ένα λόγο, ο δάσκαλος είναι ο ποιητής του ανθρώπου… Αν έλειπαν οι δάσκαλοι, η γη μας θά ‘ταν τυφλή. Και το σύμπαν ανυπόστατο…

Και θυμηθείτε: Ο Νεύτων, ο Χάμπλ, ο Αϊνστάιν και οι άλλοι που μίλησαν στο τηλέφωνο με το θεό ήσαν όλοι τους δάσκαλοι.

Έτσι ορίζεται ο λόγος και η τιμή του δάσκαλου. Το τιμολόγιο όμως με το οποίο κοστολογούν το έργο του οι εξουσίες και οι αρχές πρώτα και ύστερα το άκριτο πλήθος είναι αλλιώτικο. Αλλίμονο! Άχρηστο για τις εφορείες.

Περιγράφω το σημείο που κράτησε η ακηδία, η παραχάραξη, η στρέβλωση, η τυποποίηση, ο ευτελισμός. Και κάμανε το κακό. Έτσι, ενώ η δουλειά του δάσκαλου είναι να τεχνουργεί ανθρώπους· ενώ αναλώνεται τίμια να ετοιμάζει πλάσματα που θα ζήσουν όχι στη φύση αλλά στον πολιτισμό, όχι στη ζούγκλα αλλά στην πόλη· ενώ όλοι οι άνθρωποι που πλάθει ο δάσκαλος κάνουν ο καθείς το δικό του επάγγελμα, και είναι ο καθείς μία ψηφίδα στο ενιαίο ψηφιδωτό της οικονομίας της αγοράς της πολιτείας, εμείς με τον καιρό εχάσαμε τον ιδρυτικό χαρακτήρα της λειτουργίας του δάσκαλου. Και τη δουλειά του την επήραμε σα μία από τις πολλές δουλειές των ανθρώπων. Ένα επάγγελμα ρουτίνας. Μια μονάδα εργασίας όμοια με τις άλλες βλέπουμε και στο δάσκαλο. Εξεχάσαμε, δηλαδή, ότι στο ψηφιδωτό των επαγγελμάτων ο δάσκαλος δεν είναι η μια ψηφίδα ανάμεσα στις άλλες. Αλλά είναι ο καλλιτέχνης νους ο κοσμητικός και ο επόπτης που φιλοτεχνεί ολόκληρο το ψηφιδωτό. Δημιουργεί, δηλαδή, ανθρώπους κατά την έννοια ότι τους αποσπά από τη δικαιοδοσία του φυτού και του ζώου. Και τους υψώνει στην οντολογική μοναδικότητα του νοήμονος πλάσματος.

Γιατί αυτή είναι η δουλειά του δάσκαλου. Να δουλεύει το μυαλό, όπως ο καλαντζής δουλεύει το καλάι. Και να παράγει ανθρώπους όπως ο χαλκιάς κατασκευάζει χαλκώματα. Ενώ όλοι οι άλλοι χρησιμοποιούν το μυαλό τους σαν όργανο και παράγουν προϊόντα. Όλα δευτερογενή, και για του βίου τη μηχανή. Βιομηχανία, πες.

Ετούτη η υποβάθμιση της φύσης και της δουλειάς του δάσκαλου, η πτώση του από τη θεία λειτουργία της αρχικότητας στην ταπεινή χειρωναξία της επανάλημης, σημάδεψε το πρώτο μεγάλο λάθος στην παιδεία. Και μέσα στην ιστορία και τον πολιτισμό αντίστρεψε το νόημα των πραγμάτων. Εννοώ ότι καταργήθηκε η αυστηρότητα στην επιλογή του υλικού, και η αυστηρότητα στη μέθοδο και στις σπουδές που θα δώσουν τον άξιο δάσκαλο. Από τους παλιούς χρόνους κοιτίδα των παιδαγωγών ήταν η τάξη των απελεύθερων και των δούλων. Και μάλιστα των πονηρών δούλων και των κακών. Τους αγαθούς και τους άξιους δούλους, λέει ο Πλούταρχος, τα αφεντικά τους προόριζαν για τις σπουδαίες δουλειές. Καπετάνιοι, διαχειριστές, οικονόμοι, επιστάτες, σύμβουλοι.

Σήμερα φτάσαμε στην αμμοποίηση των βουνών. Δάσκαλος πια ημπορεί να γίνεται ο καθένας, όμοια όπως ο καθένας ημπορεί να γίνεται αρβυλοποιός, αιγογαλακτοπώλης, λεμβούχος, χατζής, μελισσοκόμος, μαγειροϋπάλληλος, αεριτζής, εντεροπώλης, λουλουδάς ή πετροκόπος. Ξεχάσαμε, δηλαδή, ότι ο δάσκαλος από την άποψη της σπουδαίοτητας και της ευθύνης είναι ένας εργάτης στο επίπεδο του νομοθέτη, του φύλακα στρατηγού, του κυβερνήτη, του γιατρού σωτήρα. Ακριβέστερα είναι ένα σκαλί πάνω από όλους αυτούς. Γιατί ο δάσκαλος είναι ο πυρφόρος της γνωστικής συνείδησης. Η λειτουργία που τελεί είναι θεία. Η μόνη θεία λειτουργία σε γη και ουρανό.

Έτσι πορεύτηκαν τα πράγματα με την κοινωνική υποβάθμιση του δάσκαλου. Με την οικονομική απροθυμία, την κατασκευαστική του προχειρότητα, την πλημμελή του συντήρηση. Και με τον τύφο και τον οίκτο, το χάζι και το μώμο, και την κυρίαρχη απρονοησία μας σε όλες τις εποχές και σε όλες τις χώρες. Η μόνη εξαίρεση είναι ο Λυκούργος που έχτισε τη νομοθεσία της Σπάρτης και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γιατί ο Λυκούργος στην παιδεία είχε εναποθέσει το Α και το Ω της πολιτείας.

Ωσόπου πια σήμερα έχουμε πλάσει σταθερό το δείγμα του δάσκαλου. Μια αξιοδάκρυτη σώρεψη από μαζώματα, κι ένα ριντίκολο ηχηρό.

Είναι ο σχολαστικός, ο ταβλαδόρος και ο αργόσχολος, ο καματερός στην παραπαιδεία, ο οσφυοκάμπτης, ο ψοφοδεής και ο ληρολόγος, ο δευτεροτριτοβάθμιος και ψιλικανζτής δάσκαλος. Μίζερος και κακομοίρης, με την ομπρέλα και το γιλέκο, και με το ξεβλαστωμένο χαμόγελο. Είναι ο αεί πενόμενος και ο μύωψ, με τα ραιβά σκέλη και τα βρώμικα νύχια, που, όπως είπε κάποιος, ποτέ του δεν είχε ερωμένη ούτε ιδέα.

Οι περήφανοι δάσκαλοι εστάθηκαν πάντα η εξαίρεση. Μιλάμε για τους δυνατούς και τους πόριμους. Τους ικτίνους και τα γεράκια, τους καλουργούς και καλλιτέχνες και καλλικράτες δασκάλους, που κάτω από την ταπεινή καροσσερί της Φάου-Βε κρύβουνε προσεχτικά τη μηχανή της Πόρσε. Αυτός όμως ο εξαίρετος τύπος του δάσκαλου, που με τα πλούσια κοιτάσματα της φυσικής δωρεάς του πετυχαίνει να σβήνει το κατάδικο κοινωνικό στίγμα της συντεχνίας του, δεν είναι το θέμα μας εδώ. Γιατί ‘ναι η εξαίρεση. Και η εξαίρεση είναι δουλειά της ποίησης. Ενώ της επιστήμης η δουλειά είναι ο κανόνας…

Φροντίσαμε, να κατεβάσουμε το δάσκαλο από το φυσικό του πρωτάτο στα στερνά και στα έσχατα της υπόληψης και της ζωής.

Δεν ταξινομείται η παιδεία. Κι όσο τη λογαριάζουμε σαν επένδυση ανάμεσα στις άλλες, έστω και την πιο σημαντική, τόσο θα συνεχίζουμε να τελούμε σε σύγχυση φρενών. Έτσι, ώστε να μπερδεύουμε το ψάρι με τον ψαρά που το ψάρευε.

Αυτός είναι λοιπόν ο ρεκάζοντας δάσκαλος, ο τσαλαπατημένος από την κοινωνική του μειονεξία. Και από το καπέλωμα των συρμών της εποχής μας, που ορμούν και χύνουνται στην παιδεία όπως ο άνεμος στα σκισμένα πανιά. Και από τις ντιρεκτίβες των κέντρων απόφασης, που μετατρέπουν τα σχολειά σε εργοστάσια μαζικής κατασκευής ανθρωπάριων…

Σα μονάδα ατομική, μέσα στην τάξη που είναι ο διαπιστεμένος του χώρος, τίποτα δεν εμποδίζει το φωτισμένο δάσκαλο να σκορπίζει στους μαθητές του το φως.

Και θα φωτίζει με φως φυσικό, για να ιδρύει φυσικούς ανθρώπους, όταν με τη διδασκαλία του χτίζει το αληθινό μέσα στο παιδί, και γκρεμίζει το ψεύτικο. Αυτές είναι οι δύο εντολές που πάνω τους κρέμουνται οι νόμοι και οι προφήτες της παιδείας. Να χτίζεις στο μάρμαρο της γνώσης, και να γκρεμίζεις την αχεροπλιθιά της πρόληψης.

Σωστή παιδεία θα ειπεί να μαθαίνεις στους νέους τη ζωή, και να τους ξεμαθαίνεις τις δεισιδαιμονίες που από νήπια τους περνάει μια παράδοση άρρωστη μέσα από την οικογένεια, την κοινωνία, την πολιτεία, την εκκλησία, τα μέσα ενημέρωσης, και τους άλλους παράγοντες της αγωγής.

Το ένα λοιπόν είναι να ριζώσουμε τον νέο στη ζωή. Το άλλο να ξεριζώσουμε από μέσα του την ψευτιά.

Μαθαίνουμε για τη ζωή. «Discimus vitae», που έλεγε ο Σενέκας, θα ειπεί πως κάθε γνώση που περνάμε στο παιδί, και κάθε δεξιότητα που του αναπτύσσουμε είναι δεμένα με την πραγματικότητα όπως το νύχι με το κρέας. Όχι θεωρίες και λόγια. Όχι τα άψυχα και τα νοερά σκύβαλα των βιβλίων, που ούτε καταπίνουνται ούτε μασιούνται. Ξέρεις, έξω από τον Ρωμανό τον Μελωδό του συναξαριστή, άνθρωπο άλλο που να πήρε κομμάτι χαρτί και να το κατάπιε, για να φωτιστεί και να μάθει; Εγώ δεν ξέρω.

Μάθηση δίκαιη και σωστή, σημαίνει ζωντάνεια, αμεσότητα, σφυγμός μαστιγωμένος, κρούση κατά μέτωπο με τα πράγματα. Σημαίνει να πίνουμε στο ποτήρι το ίδιο μας το αίμα.

Μη λησμονούμε πως ο τελευταίος στόχος κάθε παιδείας είναι να διαπλάσει έτσι τον νέο, ώστε την ορισμένη στιγμή που θα αποδοθεί στο στίβο της ζωής να μπορεί να προσαρμόζεται στην άγρια ανάγκη των πραγμάτων και των ανθρώπων. Ωσάν ξαφνικά να τον πετάξουμε, πες, Ρομβισόνα Κρούσο στο νησί. Και να του ειπούμε:

Τώρα ψάξε να βρεις τον τρόπο για να ζήσεις. Νίκα την πείνα και τη δίψα σου, το κρύο και τη μοναξιά. Νίκα την απειλή του ουρανού και της θάλασσας, και τον αρχέγονο τρόμο της ύπαρξης. Αυτό σημαίνει το «discimus vitae». Ο δάσκαλος νά ‘ναι η δύναμη, πράξη ο μαθητής, και το σχολειό γιορτή.

Όμως αυτό ακριβώς το σημείο είναι ο κόμπος, και στο δρόμο του Ηρακλή ο σταυρός. Εδώ προβάλλει η ανάγκη θα διαλέξεις ανάμεσα στο σωστό και στο λάθος. Γιατί το πλήθος οι δάσκαλοι δε μαθαίνουν τα παιδιά για τη ζωή και την πράξη, αλλά για το σχολειό και τα βιβλία. Εγώ σου τα λέω, για να τα ειπώ. Και συ μη σώσεις να τα μάθεις!…

Το αντίθετο στο «discimus vitae» είναι το «discimus scholae». Να μαθαίνουμε για το σχολειό. Τι σημαίνει τούτο το παλιό ευαγγέλιο; Τι σημαίνει ο τύπος χωρίς την ουσία;…

Η πρώτη εντολή είναι να χτίζουμε την ψυχή του παιδιού στην πέτρα της ζωής. Η δεύτερη να καθαρίζουμε από μέσα του τη σκουριά των προλήψεων.

Χωρίς να το ξέρουμε και χωρίς να το εννοούμε, από τα γεννοφάσκια του φιδοζώνουμε το παιδί με δεισιδαιμονίες προλήψεις και μαγικούς κατάδεσμους. Και με τα δηλητήρια αυτά πνίγουμε την ψυχή του. Όπως τα ζιζάνια και τα άλλα αγριόχορτα πνίγουν το στάρι.

Λερναία Ύδρα είναι οι προλήψεις. Και Λεβιάθαν που καταπίνει τις θάλασσες. Φορτώνουμε στη ράχη του νέου ανθρώπου την άρρωστη φαντασία μας, τις ψευτιές, την άγνοια, την ηθική μας απολίθωση, τις έντρομες παραστάσεις και όλο τον καταποντισμένο αταβισμό των προγόνων. Και το αναγκάζουμε να σηκώσει στον ώμο αυτό το γιουσουρούμ της αχρηστίας και της οξείδωσης, όπως εσήκωνε ο αρχαίος τιτάνας τον ουρανό.

Ο μύθος του Άτλαντα εδώ βρίσκει την πιο πιστή και την πιο μακάβρια απομυθοποίησή του. Τα καημένα τα παιδιά. Στο όνομα και στο άδικο της μωρίας μας, όλα τους με το φυσερό στο στήθος και τις κνήμες ετοιμόρροπες και πρησμένες, γίνουνται μικροί μάταιοι Άτλαντες.

Στα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου χάθηκε στα 1917 ένα παιδί στο δάσος. Και ο Χατζιδάκις, ο σοφός γλωσσολόγος, αγανάχτησε, γιατί ο συγγραφέας του Αναγνωστικού λησμόνησε να το βάλει να προσευχηθεί. Για να κατέβει ο θεός από τα ύψη, να το πιάσει από το χέρι, και να το ξαναφέρει στον καταυλισμό. Μα είναι συλλογισμοί και προτάσεις επιστήμονα αυτές; Ή κοάσματα βατράχου;

Στην Αλβανία του Ελληνικού ’40 η Παναγιά της Ελλάδας πολέμησε τη Μαντόνα των Ιταλών. Την πήρε του κυνηγού και της έδωκε έναν σκοτωμόν, όπως θά ‘γραφε ο Μακρυγιάννης, που ακόμη τρέχει και κλαίει. Ιδού ο τρόπος να ανταγωνιστούμε σήμερα και να συντρίψουμε τη FIAT με τις βιομηχανίες της κουβαρίστρας και της τσατσάρας.

Αυτά είναι δουλειές και καμώματα για τους Βουσμάνους, φίλε. Αυτά και τα άλλα συναφή τους. Βασκανίες ξεματιάσματα, αστρολογία, τσαρλατανιά και λωποδύτες. Ευχές και κατάρες, θεοί διάβολοι άγγελοι και φαντάσματα. Τελώνια τούλπες και δαιμονικά, το χερικό και το ποδαρικό, η μυρωδιά, το θυμίαμα και το λιβάνι. Λιτανείες για την ανεβροχιά, οταυροκοπήματα και μετάνοιες, φυλαχτά γκόλφια, κόκαλα χάντρες νυχτερίδες, και το τετράφυλλο τριφύλλι.

Στον Αη-Γιώργη της Φιλιππιάδας, πάνω ακριβώς από το υδραγωγείο της αρχαίας Νικόπολης υπάρχει ένας τρύπιος βράχος. Φαίνεται από τη δημοσιά που τραβάει για Γιάννενα. Ε, λοιπόν έκαμα έρευνα και βρήκα: Όλοι οι κάτοικοι του χωριού από εβδομήντα και πάνω και όλα τα παιδιά ως τα δώδεκα πιστεύουν ότι το βράχο τον ετρύπησε παλιά ο Αη-Γιώργης, όταν χυμώντας καβαλάρης κυνηγούσε κάποια παγανά. Η πίστη τους έχει την ίδια ασφάλεια με τη γνώση τους ότι η πόλη που βρίσκεται στα δεκαπέντε χιλιόμετρα είναι η Άρτα.

Τέτοιας λογής είναι ο φέροντας σκελετός της πνευματικής οργάνωσης των παιδιών μας. Τα πέλματα και τα πέδιλα, οι κολόνες τα συνάζια και οι δοκοί συνδέσεως της ζωής τους είναι οι δεισιδαιμονίες και οι πρoλήψεις.

Αγωνιζόμαστε να αφαιρέσουμε τη φύση μέσα από το παιδί, και την ανταλλάζουμε με την άρρωστη γνώμη μας.

Και δώστου οι παπάδες με τα θυμιατά στις γωνιές των κοιμητηρίων. Για να βουτάνε τα όβολα των πονεμένων. Σαν το φίδι κοιτάνε πώς να μαγνητίσουν το θύμα. Άσε πια όταν τύχει να τους ιδείς να πιάνουνται σε πρόστυχο καβγά για τον πελάτη. Χάρμα. Και βέβαια ημπορεί να εννοήσει κανείς τη λυσσαλέα τους αντίδραση, όταν χρόνια τώρα ζητούμε να καθιερωθεί και στην Ελλάδα το αποτεφρωτήριο και η προαιρετική καύση των νεκρών. Όπως είναι σε όλες τις φτασμένες χώρες.

Και δώστου οι αγύρτες με τα ωροσκόπια και τους ζωδιακούς σε εφημερίδες και περιοδικά και τελεβίζια. Βλέπεις κάτι χοντρές κυρίες, που σαν αρχίσουν να σου μιλούν για τον Στάχυ της Παρθένου και για τις επιρροές του Αιγόκερου με τα κέρατα στα ερωτικά σου, βουβαίνουν τον Πεντζίας και τον Ουίλσον…

Και δώστου οι προσευχές του Ρήγκαν (κάποιος πρόεδρος της Αμερικής ήταν αυτός) για να πάνε στον παράδεισο οι οχτώ άτυχοι αστροναύτες που χαθήκανε τη στιγμή της εκτόξευσης. Τον πόλεμο των άστρων ήθελε να φτιάξει ο άνθρωπος. Για να καταστραφούν στον Γ’ Παγκόσμιο του Αϊνστάιν όλοι οι λαοί, και να γλιτώσουν μόνο oι Ενωμένες Πολιτείες. Μόνες τους πια στο φρύδι της Γης να κορδεύουνται και να κοκορεύουν πάνω στις στάχτες της ιστορίας.

Και δώστου το τροπάρι για την καλή ψυχή και τα καλά στερνά. Να γίνεις δίκαιος και να γίνεις καλός για τους άλλους. Να πηγαίνεις το δείλι στο παρεθύρι, και να διαβάζεις τη Θεία Γραφή και τη Χαλιμά, που έλεγε της θυγατρός της η «Γυναίκα της Ζάκυθος». Εσύ ν’ αγιάσεις. Και μην προσέχεις που οι άλλοι είναι λύκοι έτοιμοι να σε φάνε. Και προπαντός αυτό: Τα μάτια σου τέσσερα για τον Ουρανό και τη Βασιλεία του.

Και δώστου τα σακιά το αλεύρι και οι ασπιρίνες. Να στέλνουμε οι πολιτισμένοι στους λιμοκτόνους της Αφρικής και της Ασίας κατά τις σιτοδείες και τις μεγάλες στέγνιες. Τους παίρνουμε το άλογο, κι απέ γενναιόδωρα τους χαρίζουμε το πέταλο. Έχεις ακουστά για το χαλκό της Χιλής, και για το ουράνιο στο πρώην γαλλικό Κογκό;

Και δώστου τα μεγάφωνα του κράτους να γεννάμε αβέρτα παιδιά, μην τύχει και χάσουμε το σόι. Όταν ο πληθυσμός της γης έχει ξεπεράσει πέντε φορές το μέτρο, που χωρίς κίνδυνο θα μπορούσε να σηκώσει ο πλανήτης. Και όταν κινδυνεύουμε να φάμε ο ένας τον άλλο.

Κόκκινο σαν παπαρούνα και κίτρινο σαν τη χολή είναι το αφιονοτόπι της ψευτιάς και των προλήψεων. Η στρατηγική να καταστρέφεται το φυσικό τοπίο του παιδιού με τις προλήψεις είναι σκόπιμη, κατευθυνόμενη, κακουργηματική τρις και τετράκις σε θάνατο, και απάνθρωπη.

Οι έξυπνοι, λίγοι, ασελγούν στο σώμα της συνείδησης των αφελών πολλών. Όπου η αφέλεια των τελευταίων παίζει το ρόλο του μαστρωπού και του ρουφιάνου.

Έτσι, όταν τα παιδιά μας φτάνουν στην ηλικία να δώσουν τον όρκο του άντρα, και όταν οι κοπέλες μας φτάνουν στην ώρα τους, γίνουνται ωραίες -δηλαδή, έχουνε χωριστεί σε δύο τάξεις.

Η μία, που είναι η μάζα σχεδόν του συνόλου, έχει αφομοιώσει το δηλητήριο της ψευτιάς. Και έχει ανοσοποιηθεί στα υδροκυάνια και στα κώνεια, κατά τον τρόπο του παλαιού εκείνου Μιθριδάτη. Είναι η πλαστική στόφα ανθρώπου, τα μηχανημένα νευρόσπαστα, που παραλαβαίνουν τη σκυτάλη των προλήψεων και αναπαράγουν το ίδιο στις νέες γενεές.

Η άλλη είναι η τάξη που καταλογογραφεί τους Ελάχιστους. Ετούτοι είναι οι χρηστηριασμένοι από κάποια βούληση, και οι φορτοβαστάκτες της προσωπικής τους ευθύνης. Λίγοι, αλλά όλοι τους, ξανασαρκώνουν τον Ορέστη, τον πρίγκιπα Μύσκιν, τον Τσε Γκεβάρα, τον ποιητή Σέλλεϋ, τον Άμλετ τον Δανό. Καθώς τους μαστιγώνει η οργή της αλήθειας, ο τρόμος της εμορφιάς, και το μεγαλείο του ανθρώπου.

Περνούν και πηγαίνουν να απαντήσουν τη μοίρα τους… Και ζητούν να μάθουν την αλήθεια, έστω κι αν είναι να τους τυφλώσει. Όπως εζήτησε να μάθει την αλήθεια ο Οιδίποδας, και όταν την έμαθε έβγαλε ο ίδιος τα μάτια του.

Κάτω από τυφλωτικές καταλαμπές και θερινές καταιγίδες όλοι αυτοί κρατούν μέσα τους τον άνθρωπο όρθιο και στο φυσικό του ανάστημα. Που πάει να πει: Λεύτερο από ψευτιές και δεισιδαιμονίες.

Είναι οι ανευνούχιστοι, που ο Δάσκαλος τους είπε άγριους των πόλεων. Και είναι οι τρομοκράτες, που ο Ποιητής τους είπε άξεστους των θαυμάτων.

Τόσοι και τέτοιοι είναι οι θρόνοι και οι δυναστείες των προλήψεων. Και γ’ αυτό ο άξιος δάσκαλος και ο δίκαιος που κάνει άξια και δίκαια τη δουλειά του τη μέρα χτίζει και τη νύχτα γκρεμίζει. Από δω, δηλαδή, ξεχερσώνει την ψευτιά και τις προλήψεις και από κει σπέρνει καθαρό το χωράφι του παιδιού με το φως των γνώσεων.

Δάσκαλος που αγνοεί το πρώτο μισό, το χρέος δηλαδή του χαλαστή, δε μορφώνει ανθρώπους. Απλά γιατροπορεύει άρρωστους…

Όμως το φως δεν το αντέχει ο μισότυφλος. Θυμηθείτε τους πεδουκλωμένους στην παραβολή της Σπηλιάς του Πλάτωνα. Όταν ο φωτισμένος οδηγητής τους βγάζει από τα σκότη και ζητεί να τους ξαναφέρει εμπροστά στον ήλιο, πονούν τα μάτια τους, φεύγουν το φως, και ξαναγυρίζουν στα σκοτάδια τους…

Πολλές φορές αναρωτήθηκα ποια εικόνα και ποια ιδέα ανθρώπου είχε στο μυαλό του ο Βάρναλης, όταν σκάρωσε το Πρωτοχρονιάτικο. Ακούστε βροντές και αστροπελέκια που είναι δυνατότερα από τα κανόνια του Ναπολέοντα…

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ

«Σαράντα σβέρκοι βωδινοί με λαδωμένες μπούκλες,
σκεμπέδες σταυροδόλωτοι και βρώμιες ποδαρούκλες,
ξετσίπωτοι, ακαμάτηδες, τσιμπούρια και κορέοι,
ντυμένοι στα μαλάματα κ’ επίσημοι κι ωραίοι.

Σαράντα λύκοι με προβιά (γι’ αυτούς βαρά η καμοπάνα),
καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!
Κι απέ ρεβάμενοι βαθιά ξαπλώσανε στο τζάκι
κι αβάσταγες ενιώσανε φαγούρες στο μπατζάκι.

Όξ’ ο κοσμάκης φώναζε:
— Πεινάμε τέτοιες μέρες, γερόντοι και γερόντισσες, παιδάκια και μητέρες.
Κι οι των επίγειων αγαθών σφιχτοί νοικοκυρέοι,
ανοίξαν τα παράθυρα και κράξαν:
— Είστε αθέοι».

Άθεοι είναι οι γερόντοι και οι γερόντισσες που ζητούνε ψωμί. Αλλά και τον Δελμούζο τον άθεο, κοντά στα άλλα εκείνος ο μαύρος δεσπότης τον κατηγόρησε ότι ξεσήκωνε τους φτωχούς ενάντια στους πλούσιους. Εκεί ήταν ο κόμπος.

Ο καλόγερος μαμελούκος, όσο αμβλύνους και νά ‘τανε, την αλήθεια την οσμιζότανε κάπου στον αέρα. Ότι, δηλαδή, το να ξεριζώνεις τις προλήψεις από τα παιδιά είναι όμοιο με το να φέρνεις στις κοινωνίες τη δικαιοσύνη και την τάξη…

Η ιστορία του Έλληνα δάσκαλου έχει τη δική της Ιερή Εξέταση, και τις Επιτροπείες της. Είναι αυτές που έκαιγαν βιβλία και ανθρώπους. Η φάρα του Εξαρχόπουλου, του Σκιά, του Μεγαρέα, του Οικονόμου, του Κουκουλέ, του Καλλιάφα. Και των άλλων με τη μίζερη βολή και την τετραπέρατη μυωπία. Ο Αμίλκας Αλιβιζάτος μίλησε για δυσώδη εγωισμό και ταπεινά νιτερέσα.

Αντικρύ στους αετούς και τα ύψη χαμοπετάνε και πηδοκοπούν ετούτοι οι κόρακες και οι γύπες. Τη θανάσιμη αλλά και ηρωϊκή αντιπαράθεση την έχει παραστήσει ο Πίνδαρος από τον παλαιό καιρό:

«Κόρακες, με ακράτητη γλώσσα ανόητα γαυριούν,
παραβγαίνοντας τον αετό, το θεϊκό όρνιο του Δία».

Πηγή: Αποσπάσματα από το βιβλίο «Τα Ελληνικά» (Δημήτρης Λιαντίνης) http://pekp.gr/

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Απάντηση σε κάποιον μαθηματικό..

Προς τον οργισμένο μαθηματικό Κ.Ρ. Από mykonoss.

Κύριε Κ.Ρ.,

Διάβασα με προσοχή την επιστολή σας (πράγμα που εσείς δεν κάνατε αντίστοιχα).

http://www.mykonoszoo.blogspot.gr/2012/12/konoss.html

Θα προσπαθήσω να απαντήσω στα σχόλια σας, όπου βέβαια μου επιτρέπει η λογική. Εκ των πραγμάτων, πρέπει να απαντήσω σε δύο ενότητες. Η μία θα αφορά την ουσία, η δε άλλη, θα απαντάει στην ειρωνεία σας.

Περιληπτικά θα σας πω ότι δεν ξέρετε τι λέτε, είστε εκτός τόπου και χρόνου. Μην πιστεύετε ότι η συνδικαλιστική σας ιδιότητα σας παρέχει και το αλάθητο, ούτε το ακαταλόγιστο. Για τις προαναφερόμενες ιδιότητες πρέπει να γίνετε είτε Πάπας, είτε δηλωμένος τρελός.

Δείτε ποιες είναι οι αρμοδιότητες της δημοτικής επιτροπής παιδείας. Αυτή θα αποφασίζει για τα περισσότερα προβλήματα. Αν δεν ξέρετε πού, να σας στείλω τους σύνδεσμους.

Δεν έχετε διαμαρτυρηθεί σωστά με τις επισκέψεις στο γραφείο του Δημάρχου. Οφείλετε συγγνώμη στους συναδέλφους σας, στους μαθητές σας και σε εμένα που κατηγορείτε άδικα. Εγώ σας συγχωρώ, ξέρω ότι έτσι σας ζήτησαν να κάνετε (και να με κατηγορήσετε και να πάτε άσκοπα στον Δήμαρχο). Δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα πρακτικά από πηγαδάκια στο γραφείο Δημάρχου. ΑΝ θέλετε να δείτε που είναι γραμμένα, ψάξετε το και πείτε μου και μένα να πάω να τα διαβάσω. Πάντως όχι σε βιβλία. Μήπως είχατε κανένα μαγνητοφωνάκι;

Φοβάμαι ότι ο τρόπος διαμαρτυρίας σας με επιστολές στο Υπουργείο και στις διευθύνσεις της περιφέρειας δεν θα έχει αποτέλεσμα, μιας και δεν είναι αποτελεσματικός. Απλώς ρυπάνετε το περιβάλλον με άχρηστα χαρτια που λένε πολλά χωρίς να λένε τίποτε προς ανθρώπους που ίσως τα διαβάσουν αλλά σίγουρα έχουν σταματήσει να σκέπτονται δημιουργικά προ πολλού…

Τέλος, δεν είμαστε αντίπαλοι, έχουμε κοινούς στόχους. Αν υπάρχει κοινή σωστή γραμμή, τότε θα έχουμε και αποτέλεσμα.

Επί της ουσίας λοιπόν:

Οι εκπαιδευτικοί δεν δέχονται καμιά επίθεση από το πρόσωπο μου, ειδικά αυτοί που καταλαβαίνουν τι γράφω. Ξαναδιαβάστε άλλη μια φορά το κείμενο και θα συμφωνήσετε μαζί μου.

Είναι ηλίθιο να πιστεύετε ότι εκφράζομαι για την παιδεία απλώς για να δείξω ότι έχω πολιτική άποψη. Ανησυχία έχω και είναι αναφαίρετο δικαίωμα μου.

Φάνηκε λοιπόν ότι οι επισκέψεις στο γραφείο δημάρχου δεν είναι αρκετές. Δεν εκπλήσσομαι καθόλου, ούτε περίμενα να είναι, απορώ με την εμμονή σας να πηγαίνετε εκεί. Καλύτερα να πηγαίνατε σε άλλα καφενεία.

Αρχικά δεν υπάρχουν πρακτικά που τηρούνται σε κάθε επίσκεψη στο γραφείο του Δημάρχου. ΑΝ υπήρχαν, δεν ξέρω αν ο κάθε Δημοτικός Σύμβουλος είχε πρόσβαση σε αυτά, όταν πολλές φορές δεν έχουμε πρόσβαση σε απλές υπηρεσίες. Εσείς λοιπόν λέτε ανακρίβειες, όχι εγώ.

Η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας, ειδικά με τις νέες αρμοδιότητες που έρχονται σε λίγες μέρες έχει τις δυνατότητες να αποφασίσει για πολλά από τα θέματα που αναφέρεστε. ΔΕΝ ΤΙΣ ΕΧΕΙ το Δημοτικό Συμβούλιο. Μην τα μπουρδουκλώνετε όλα στο μυαλό σας. Αν θέλετε, μπορώ να δώσω συνδέσμους σχετικά με τις αρμοδιότητες αυτές.

Αντί να πηγαίνετε στο γραφείο του κάθε Δημάρχου, μπορείτε απλά να μαζέψετε 30 υπογραφές και να έλθει άμεσα το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Τώρα αν πήγατε 3 ή 13 ή 33 φορές στο γραφείο του, θα έχετε πάντα το ίδιο αποτέλεσμα. ΤΙΠΟΤΑ. Αν δεν ξέρετε τον τρόπο ρωτήστε, δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτε, όλοι θέλουμε καλύτερη παιδεία στο νησί.

Όλοι φοβόμαστε για το μέλλον της Μυκόνου, ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Σας παρακαλώ, μην αναφέρεστε σε θεσμούς που δεν ξέρετε πώς λειτουργούν γιατί απλώς θα εκτεθείτε. Θέματα παιδείας δεν έχουν έλθει στο ΔΣ, εκτός αυτά που αφορούν κάποιες πιστώσεις των σχολικών επιτροπών.

Σίγουρα λοιπόν ο αποσπασμένος καθηγητής μαθηματικών θα μπορούσε να καλύψει τα κενά των μαθηματικών. Αυτό είναι μία αρχή. Υπάρχουν και άλλοι, αν ναι, πού; Εσείς τι πράξατε για να ξαναγυρίσουν στην θέση τους;

Σχετικά με τις άλλες ειδικότητες, αν θέλετε το θέμα να έλθει στο δημοτικό συμβούλιο, σταματήστε να μοιράζετε φυλλάδες και επιστολές, σταματήστε τις επισκέψεις στον Δήμαρχο και απλώς συγκεντρώσετε 30 υπογραφές και φέρτε το στην γραμματεία του Δήμου. Θα είναι μεγάλη τιμή για εμένα να το στηρίξω με την υπογραφή μου. Μόνο αυτός ο τρόπος υπάρχει για να είστε αποτελεσματικοί,  ενημερωμένε κατακριτή μου, και είναι ο μόνος τρόπος που δεν ακολουθήσατε.

Για το μάθημα της μηχανολογίας, που όπως λέτε είναι βασικό, ποιος μπορεί να διδάξει; Ένας μηχανολόγος μηχανικός μπορεί; Αν ναι, τότε ευχαρίστως να υποστηρίξω την άμεση εύρεση του από τους αξιόλογους μυκονιάτες του χώρου.

Επί της ειρωνείας:

Μην προσπαθείτε να  σώσετε μία πρόχειρη ανακοίνωση χωρίς ουσία που εκδώσατε από το συνδικαλιστικό σας όργανο  βάζοντας σαν ασπίδα χολλιγουντιανούς  τίτλους  πχ. (Επειδη οπως φαινεται η επιθεση που δεχομαστε συσσωμοι οι εκπαιδευτικοι του νησιου απο το προσωπο σας συνεχιζεται αδιαλειπτως επιλεγοντας απο την μερια σας για αλλη μια φορα την παραθεση λασπολογιων και επιχειρηματων που στερουνται οποιασδηποτε βασης) Βάσεις έχουν, εσεις δεν τις ξέρετε και εύχομαι να μπορείτε να τις μάθετε. Τι σας φταίνε οι υπόλοιποι νοήμονες εκπαιδευτικοί; Ποιος εκπαιδευτικός δέχθηκε επίθεση; Πότε θα σταματήσει αυτή η καραμέλα; Μήπως θέλετε να δείτε τι σημαίνει επίθεση;

Πού σας ήλθε ότι έχω όλη την μέρα τον κ. Δήμαρχο στα πόδια μου; Εγώ όπως προείπα, έχω άλλα στα πόδια μου, σίγουρα όμως όχι τον Δήμαρχο. Μήπως με μπερδεύετε με τον κ. Μπάλα ή με τον κ. Σκαγιά που είναι και οι πρόεδροι Α & Βθμιας επιτροπής; Εμένα ούτε που θέλει να με δει για θέματα παιδείας, να ναι καλά κάποιοι ανεγκέφαλοι (σαν και σας εν προκειμένω) που τον παραμυθιάζουν.

Τι αρρώστια είναι αυτή με την λασπολογία; Πού σας λασπολόγησα;  Δεν συζητάω για το δικό σας κείμενο, καλά το πάτε. Απλώς η λάσπη σας δεν έχει καλά δομικά υλικά και δεν αντέχει στον χρόνο, άσε που μυρίζει κιόλας…

Οι δικές μου κινήσεις σχετικά με της παιδεία είναι μερικές αναρτημένες, μερικές σε τοποθετήσεις μου στον Δήμαρχο. Έχω ήδη μαλώσει πολλές φορές, αναγκάστηκα να έλθω σε σημείο να καταγγείλω επώνυμα τα λάθη μας. Ξέρετε πολλούς που το έκαναν;  Μπορείτε να δείτε τις πρώτες στο     http://justmykonosdimotika.blogspot.gr/2011/12/blog-post.html  Αυτές οι θέσεις για την Παιδεία έγιναν πριν από καιρό, υπάρχουν και παλαιότερες επιστολές και αναρτήσεις. Είμαι μέλος του ΔΣ. Περιμένετε όμως από εμένα να είμαι πιο αρμόδιος όταν στις υπάρχουσες επιτροπές βρίσκονται τόσοι Δημοτικοί Σύμβουλοι; Εσείς συμμετέχετε σε κάποια επιτροπή; Αν όχι προσωπικά, κάποιος  εκπρόσωπος σας; Γιατί λοιπόν δεν λέτε απλά ότι ακολουθείτε και εσείς τον εύκολο δρόμο της μπαρουφολογίας, μιας και τώρα είναι στην μόδα να βρίζουν τον mykonoss?

Η συνεχής αναφορά σας σε πρακτικά της δημαρχίας καταντάει εκνευριστική. Αν ήταν άσκηση μαθηματικών τότε δεν θα παίρνατε ούτε μονάδα…

Πουθενά δεν είπα ότι φταίνε οι εκπαιδευτικοί για τις ελλείψεις. Ίσα ίσα, εγώ έχω κάνε ι κινήσεις για το πρόβλημα αυτό. Εσείς βέβαια, το πυλοφόρι και λάσπη… Ποιες κινήσεις έχω κάνει;  Δείτε το http://mykonosngo.blogspot.gr/2010/01/blog-post_05.html . Έγινε το 2009. Ήταν να έλθει ο κ. Καμίνης, όταν ήταν ακόμη συνήγορος του ΠΟΛΙΤΗ. Προέκυψαν εκλογές, δεν ήλθε. Αυτοί που σας έβαλαν να με διαβάλετε τι έχουν κάνει;  Ποιος άλλος έχει κάνει περισσότερα; Θέλετε να σας στείλω και τα μηνύματα που έστειλα στην Κυρία Διαμαντοπούλου όσο ήταν Υπουργός; Εγώ σαν πολίτης, πήγα 3 φορές όχι στον Δήμαρχο, αλλά στο Υπουργείο. Σοβαρευτείτε λοιπόν, σκεφτείτε πριν κατηγορήσετε. Δεν περιμένω μπράβο, αλλά όχι όμως και να με κρίνουν οι βολεμένοι φελλοί του συστήματος…

Γράφετε «Αν ειναι να λαμβανετε ετσι τις αποφασεις στο δημοτικο συμβουλιο οπως τοσο αυθαιρετα χρησιμοποιειτε τετοια επιχειρηματα, τοτε πολυ φοβαμαι για τις αποφασεις που λαμβανονται εκει μεσα για το μελλον της Μυκονου» Είμαι λίγο μπερδεμένος. Δεν ξέρω αν πρέπει εσείς να φοβάστε για το μέλλον της Μυκόνου ή το μέλλον της Μυκόνου να φοβάται για σας…

Δυστυχώς θέματα αρχής δεν μου επιτρέπουν να απαντήσω στην τοποθέτηση σας σχετικά με τους καθηγητές ξένων γλωσσών.

Σχετικά με το κτιριακό πρόβλημα του ΕΠΑΛ. Δεν είπατε τίποτε για την ΤΑΜΠΑΚΙΕΡΑ. Είστε σύμφωνοι ή όχι για απογευματινό ΕΠΑΛ; ΑΝ γίνει ιεράρχηση των δυνατών λύσεων τι προτιμάτε; ΕΠΑΛ σπασμένο στα δύο ή ΕΠΑΛ απογευματινό με πλήρη εργαστήρια;

Το Δημοτικό Συμβούλιο στο οποίο είμαι μέλος δεν πήρε καμιά απόφαση σχετικά με την μεταστέγαση του ΕΠΑΛ. Εγώ προσωπικά δεν την στηρίζω, το έχω αναφέρει. Άραγε υπάρχει άλλος δημοτικός σύμβουλος; Μήπως έτσι εξηγείται το μένος σας εναντίον μου; Μήπως θέλετε απλώς οι Δημοτικοί Σύμβουλοι να είναι  θεατές σε αυτό που εσείς θέλετε;

Μιλάτε για παιδιά που ξεπαγιάζουν. Καλά κάνετε. Όμως το λέτε σε αυτόν που με τον Πέτρο τον Ξυδάκη μερίμνησαν να τοποθετηθούν καλοριφέρ στα εργαστήρια. Ναι εμείς το κάναμε, χωρίς να το ξέρετε, μιας και δεν ενδιαφέρεστε.

Δεχτήκατε έστω και προσωρινά την απόφαση να πηγαίνουν τα παιδιά στην Φτελιά, αλλά αν γίνει ατύχημα, τότε δεν έχετε ευθύνη… Ωραίο το παραμύθι, έχει δράκο, έχει γουρουνάκια, έχει κακό λύκο, έχει ταξίδι, μόνο οι νάνοι λείπουν… Μήπως άραγε είναι αυτοί που δεν φταίνε για τίποτε;

Δεν αποφάσισε το Δημοτικό συμβούλιο αλλά η οικονομική επιτροπή για τα κτήρια στην Φτελιά. Ενημερωθείτε πριν να ασχημονείτε. Εγώ όπως λέτε, δεν είμαι εκεί.

Δεν ξέρω για σφυρί και κοπίδι, αλλά από λάσπη καλά πάτε. Φοβάμαι να παραδεχθώ ότι παράγετε και τούβλα…. Συνεχίστε τις κατηγορίες, δεν ξέρω αν θα είναι παλάτι εκπαίδευσης αλλά σίγουρα το έχετε για παλάτι παραπληροφόρησης.

Σχετικά με τις ειδικότητες του ΕΠΑΛ θα ακολουθήσει άλλη ανάρτηση, το θέμα είναι μεγάλο. Όμως σύντομα, εσείς δεν βλέπετε χώρους για εργαστήρια γεωπονίας αλλά βλέπετε για μηχανολογία; Τα εργαστήρια πληροφορικής είχαν τόση υγρασία που θα μπορούσαν άνετα να είναι φυτώρια μανιταριών…. Σοβαρευτείτε, το επιβάλει η επιστήμη η οποία υπηρετείτε.

Τώρα ανα εσεις δεν είδατε ότι η Μύκονος χρειάζεται περισσότερο τους γεωπόνους, τεχνολόγους τροφίμων και περιβάλλοντος απ’ ότι τους μηχανολόγους, τότε φταίει η όραση σας. Βλέπετε τόσο κοντόφθαλμα που δεν διαφέρετε καθόλου από έναν τυφλό. Ανοίξετε το μυαλό σας, δείτε γύρω σας. Δείτε πόσα παιδιά ξέρουν να χειρίζονται γεωργικά μηχανήματα (πάνω από 100 τρακτέρ σε όλη την Μύκονο), δείτε την δυνατότητα παραγωγής τροφίμων στο νησί, δείτε την έλλειψη σε υποδομές περιβάλλοντος, δείτε τους αμέτρητους χώρους πρακτικής αλλά και εξάσκησης των δυνητικών μαθητών και μετά συγκρίνετε τα με τις χαλασμένες εξατμίσεις των παλαιών κινητήρων που τώρα εκπαιδεύονται… Αν νοιώσετε απογοητευμένος από την σύγκριση αυτή, ελάτε να βρούμε μαζί μία λύση. Την έχει ανάγκη το νησί μας.

Σαν καθηγητής μαθηματικός, δεν χρειάζεται να προσπαθήσετε για να παράγετε φυτά… Έρχεται μόνο του. (Σε απάντηση του φθηνού χιούμορ σας στην παράγραφο αυτή)

Δεν μου προκαλεί καμιά εντύπωση ότι δεν εμπνέονται οι μαθητές να ακολουθήσουν την ειδίκευση τουριστικών υπαλλήλων. Όχι επειδή δεν θέλουν τέτοιες σπουδές, στην Μύκονο ζούμε, μεγαλουργούν οι ιδιωτικές σχολές στην Αθήνα. Μάλλον επειδή εσείς δεν τους εμπνέετε. Γενικά οι μαθητές χαρακτηρίζονται από έλλειψη ζήτησης. Δεν φταίνε αυτοί όμως…

Καλά, σε άλλη χώρα ζείτε; Δεν καταλαβαίνετε τι σημαίνει περικοπή στα κονδύλια; Ποιος να πιέσει τον επίτροπο; Σας είπα, βρείτε τις ανάγκες, θα βρεθούν λύσεις.

Για το αν βάζουμε ακόμη πετρέλαιο, έχει να κάνει και αυτό με το πρόβλημα ότι δεν έχουμε περιβαλλοντική εκπαίδευση. Βαριά κουβέντα, θα ακολουθήσει άλλη ανάρτηση.

 

Σταματαω είναι το κειμενο μου, απολυτα απογοητευμενος είναι το γεγονος είναι υπαρχουν ακομα πολιτες σαν και είναι (ευτυχως ελαχιστοι..) που στον σκοπο οποιασδηποτε πολιτικης ανελιξης στα τοπικα πραγματα προσπαθουν να στρεψουν τον πληθυσμο είναι Μυκονου εναντια στην εκπαιδευτικη κοινοτητα, η οποια παρολες είναι αντιξοες συνθηκες που εχει δημιουργησει η οικονομικη κατοχη την οποια βιωνουμε ολοι είναι, παλευει με οσα μεσα είναι εχουν απομεινει για την Παιδεια αυτου του τοπου. Τον τοπο είναι είναι κ.Συκινιωτη δεν τον αγαπαμε εμεις μεσα είναι Δημοτικα Συμβουλια, πανω σε θεσεις στρογγυλοκαθισμενοι, τον αγαπαμε γιατι τον ζουμε μεσα είναι τα ματια των παιδιων είναι. Για είναι και επιμενουμε και ειμαστε είναι, χωρις να διαλεξει ο καθενας να γυρισει στον τοπο του, διοτι η Μυκονος είναι μεσα είναι, και θα είναι παντα ξεχωριστη.

ΤΙ γράφετε, έχετε καταλάβει; Που έχετε κρύψει τόσο μίσος στο ανύπαρκτο  ανάστημα σας;  Απλώς θα αναφερθώ στις καρέκλες δεν είναι στρογγυλές αλλά τετράγωνες. Στον τετραγωνισμό του τίτλου υπάρχουν τρεις όροι. Στην μπαρουφολογία δεν υπάρχει κανείς και το επιβεβαιώνετε.

Αν με έλεγε άσχετο ο μαθηματικός μου το 1979 στην Ιωνίδειο, τότε θα είχα στεναχωρηθεί. Τώρα δυστυχώς  το περνάω απαρατήρητο. Ίσως επειδή εγώ μεγάλωσα, ίσως επειδη κάποιοι μαθηματικοί μίκρυναν…

 

Με εκτίμηση,

Mykonoss

 

Απάντηση προς Α ΕΛΜΕ

Η τοποθέτηση αυτή προέκυψε μετά από μια ανακοίνωση της Α ΕΛΜΕ Κυκλάδων, η οποία αναρτήθηκε στο Mykonos Zoo,
http://www.mykonoszoo.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html

Προς Α ΕΛΜΕ ΚΥΚΛΑΔΩΝ.

Σχετικά με την επιστολή «Προβλήματα και ελλείψεις σε Γυμνάσιο , Λύκειο και ΕΠΑΛ Μυκόνου».

 

Σκέψεις από έναν Δημοτικό Σύμβουλο.

Αγαπητοί εκπαιδευτικοί, μέλη της Α ΕΛΜΕ Κυκλάδων,

Διάβασα προσεκτικά την επιστολή σας, με την οποία και συμφωνώ στο μεγαλύτερο μέρος της.

Προσωπικά θα βοηθήσω όσο περνά από το χέρι μου να δοθούν λύσεις σε όσο το δυνατόν περισσότερα προβλήματα. Για τον σκοπό αυτό και σκοπεύω να θέσω κάποια θέματα προς συζήτηση στα επόμενα συμβούλια.

Παράλληλα όμως μου δημιουργούνται κάποια εύλογα ερωτήματα, για τα οποία θα παρακαλούσα να έχω την τοποθέτηση σας. Συγκεκριμένα:

1.     Πιστεύω ότι η σοβαρότερη παράληψη είναι ότι ακόμη δεν έχει δημιουργηθεί η Δημοτική Επιτροπή παιδείας του Δήμου Μυκόνου. Μου προξενεί λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι δεν διαμαρτύρεστε γι’ αυτό. Πιστεύω ότι είναι το πρώτο βήμα, μιας και όλα σχεδόν τα θέματα που αναφέρεστε είναι αρμοδιότητα της επιτροπής αυτής. Η μη ύπαρξη της εν λόγω επιτροπής, αφενός περιορίζει τις δυνατότητες που έχουμε σαν Δήμος να παρέμβουμε και να διορθώσουμε ή να προτείνουμε λύσεις, αφ’ ετέρου επιτρέπει την  λειτουργία των σχολικών επιτροπών χωρίς συγκεκριμένη στρατηγική και κοινούς στόχους. (Ο καθένας για την πάρτη του)…

2.     Σχετικά με τις ελλείψεις καθηγητών θα συμφωνήσω μαζί σας, πρέπει να υπάρχει μαζική διαμαρτυρία. Όμως πείτε μου, υπάρχουν ή όχι αποσπασμένοι καθηγητές (μεταξύ των οποίων και μαθηματικός) σε υπηρεσίες των Αθηνών από τα δικά μας σχολεία; ΑΝ υπάρχουν, γιατί δεν απαιτείτε να γυρίσουν στις τάξεις τους, όπως είναι η λογική απαίτηση κάθε φορολογούμενου; Σαν συνδικαλιστικό όργανο ποιο είναι το ηθικό; Η επιστροφή αυτών που λουφάρουν ή η πρόσληψη καινούργιων;

3.     Παρεμπιπτόντως, γιατί δεν διαμαρτύρεστε για την διδασκαλία περισσότερων ξένων γλωσσών που θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία της Μυκόνου όπως είχε γίνει πειραματικά στο παρελθόν; Αν έχετε σκοπό να το κάνετε, θα είμαστε δίπλα σας.

4.     Κτιριακές υποδομές ΕΠΑΛ. Δεν συμφωνώ με την τωρινή σας αντίδραση. Δεν φανταστήκατε ότι θα υπήρχε αυτό το πρόβλημα, όταν πέρυσι ο Δήμος πήρε αυθαίρετα την απόφαση δημιουργίας εργαστηρίων στην ΦΤΕΛΙΑ; Πού ήσασταν, σε άλλο νησί; Δεν αρμόζει σε εκπαιδευτικούς να μην μπορούν να προβλέψουν ένα πρόβλημα τέτοιου μεγέθους. Τώρα, έτσι όπως το διατυπώσατε, δεν ξέρει κανείς ποια είναι η λύση, Να πάρουμε λεωφορείο, να βρούμε καθηγητές, να διώξουμε μαθητές… Ενός κακού, μύρια έπονται..

5.     Αντικειμενικά, όπως έχω ήδη αναφέρει σε άλλη ανάρτηση (http://justmykonospaideia.blogspot.gr/2011/10/2010.html) , η λύση είναι είτε συνολική μεταφορά του ΕΠΑΛ στην Φτελιά, είτε να γίνει το ΕΠΑΛ απογευματινό. Βοηθήστε με, άκουσα ότι και οι δύο λύσεις κολλούν στις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών.

6.     Ξέρετε τι σημαίνει «Πρόταση: Είναι άμεση ανάγκη να ξεκινήσει η διαδικασία έγερσης και δημιουργίας μιας νέας σχολικής μονάδας για το ΕΠΑΛ Μυκόνου»; Αν ναι, πώς ορίζεται το άμεσα;;;

7.     Βεβαίως, αν υπήρχε η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας αλλά ίσως και να υπήρχε περισσότερο μεράκι από την πλευρά των εκπαιδευτικών, θα έπρεπε ήδη να είχε δημιουργηθεί στο ΕΠΑΛ Μυκόνου ΤΟΜΕΑΣ ΓΕΩΠΟΝΙΑΣ, ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, όπως επίσης και ΤΟΜΕΑΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΜΕ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ. Λυπάμαι που η δευτεροβάθμια παιδεία στην Μύκονο στην οποία είστε λειτουργοί, εντέλει δεν απευθύνεται στις ανάγκες του νησιού και δεν καλύπτει τις προσδοκίες παρά σε ένα μικρό ποσοστό μαθητών.

8.     Είχατε πρόβλημα με τα αναλώσιμα; Γιατί δεν αναφέρετε και την υποστήριξη από τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων που έχουν φροντίσει να καλύψουν τις ανάγκες αυτές;

9.     Δυστυχώς τα κονδύλια δεν αλλάζουν, κατά δήλωση της επιτρόπου. Όμως η Μύκονος είναι δίπλα στα σχολεία ώστε να μην έχουν ελλείψεις.

 

Ολοκληρώνοντας, σας διαβεβαιώνω ότι εγώ προσωπικά καθώς και πολλοί άλλοι Μυκονιάτες που ανησυχούμε για το μέλλον των παιδιών μας, θα είμαστε δίπλα σας σε κάθε λογικό αίτημα, φτάνει βέβαια αυτό να μην είναι ένα ακόμη πυροτέχνημα  της κακής συνδικαλιστικής πρακτικής που επικρατεί στην Χώρα των Θ(α)υμάτων.

Με εκτίμηση,

Mykonoss